ای کسانی که به سوی سخن باطل شتاب می کنید؛ ای کسانی که از کار زشتی که خسارت می زند، چشم پوشی می کنید.
اینها سخنان حضرت صدیقه ی کبری است، در مسجد، در مدینه النبی، در زمان غصب فدک، خطاب به مردمی که حافظه ای ضعیف دارند!
چه راحت می توان مخاطب سخنان دردآلود صدیقه ی کبری شد! چه سهل است پذیرای سخن و فهم باطل شدن! و سپس آن را با ” انسان جایز الخطا“ پوشاندن!
زهی خیال باطل که فرزند همین مادر، جعفر صادق فرمود که: خداوند إبا دارد که سخن باطل را در قلب مومن، حق جلوه دهد. مشکلمان معلوم شد . . . فدای ایمان- هایمان.
صدیقه ی کبری همسر همان مردی است که چون از او خواسته شد گنه کاران کوی و برزن را پیدا کند، با چشمان بسته وارد کوچه شد و گفت گنه کاری را ندیدم! اکنون همسر همان مرد، از آنان که خود را در برابر کارِ زشتِ مضر، به تغافل می زنند گله می کند.
براستی چه راحت می توان مخاطبان حضرت صدیقه ی کبری شد!
